تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی

گذر عمر هرگز از تاختن دست بر نداشته است.می تازد ، می رود و می گذرد.و اینک در تولدی دیگر با حیرت از این همه گذرچشم دل را به نظاره گشوده امتا به ژرفای معرفتی از خود و از این جهان هستی و این همه آمد و شد دست یابم.سرگردان چون پر کاهی در دست باد از وسوسه ها ، شک و تردید ، وهم و گمان می گذرم تا با خشوع در برابر ذات قدرت بی حدش به یقین برسمکه این همه تاختن را هدفی والاست برای رسیدن .رسیدن به حقیقت انسان و سیر تکامل خویشتا رسیدن به کمال نهایی.زمستان می گذرد .چشم به دنیا می گشایم.بهار می رسد.و زندگی نیست جز گذری بر مدار پرتکرار زمان.این قافله عمر است که می گذرد و من که با شوق و رغبتی به دور از تلاطم ها و غرور و خودبینی ساز و برگ سفری را مهیا ساخته ام تا با تکیه گاهی از صبرپیوند دهم این روح سرگردان و دل مضطرب را به اصل ذات بی حدش .هر روز که می گذرد بیش تر از پیش در می یابم تا چه حد دنیا هیچ استو در هیچی این عروس هزار رنگ چه حددر پوچی آرزوهای محال و دور و درازش غرق شدم.و اینک بعد گذر سال ها ، وقتی به روزهای پشت سر خود نگاه می کنممی فهمم تا چه اندازه آن همه اضطراب ها و ترس ها دلهره ها و غم هایم بی معنا بودند.شکوه ای از گذشته و حسرت هایش ندارم. اکنون که به چشم بصیرت دنیا را می نگرم می دانم کهنباید اسیر آرزوهای دور و دراز شد.چرا که هر آن چنگال حوادث روزگار بر لذت ها و خوشی ها چنگ می اندازدو هراس از غم ها و رنج ها بر زندگی سایه می افکند و فرصت ها را از من می گیرد ..." از دلنوشته های نگار " تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی...

من آن گنبد نیلی بی انتهایم تو مهر و تو ماه من باش و بمانمن آن دریای پر موج بی قرارمتو آن ساحل امن و آرام من باش و بمانمن آن باغ احساس پر زگل های خوشبوتو لاله ، تو یاس و مریم باغ من باش و بمانمن آن کوه پر ز درد و غرورمتو سنگ صبور و قرار من باش و بمانمن آن تنهای مجنون چشم به راهم تو لیلی انتظار شیرین من باش و بمان" از دلنوشته های نگار " تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی...

کـاش ...در دفتر خاطرات دل ردی از یاد تو نبودتا از سر دلتنگیغمت قافیه شعرم نمی شدو من تو را با ای کاش ها ، آرزو نمی کردم..." از دلنوشته های نگار " تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی...